
Wie is Gilles ?
van student, naar werkende mens en terug naar student
Student 1.0: De grote stap na het middelbaar onderwijs

Juni 2006 - Het grote moment is aangebroken! Eindelijk klaar met het middelbaar en klaar om de wondere wereld van de universiteit te gaan ontdekken.


Al heel snel ontdek ik een nieuwe passie die heel veel tijd zal kosten, namelijk het studentenleven. Met overgave zoals nooit gezien, combineer het plezier maken en het leren kennen van nieuwe mensen als nooit tevoren. Men zou bijna durven denken dat mijn prioriteiten niet altijd zijn wat ze horen te zijn. Want studeren is niet alleen maar plezier maken, maar ook werkelijk STUDEREN ! Mijn academische carrière start ik met Biomedische Wetenschappen op de UA. Na het eerste semester blijkt al snel dat dit niet voor me is weggelegd. Ik besluit daarom om maar te genieten van mijn eerste jaar door werken te combineren met het studentenleven. Het volgend academiejaar, beslis ik om Kinesitherapie te gaan studeren aan de hogeschool. Dit blijkt een betere keuze te zijn, maar na 2 jaar van zeer matige resultaten, moet ik nog steeds vakken van het 1e jaar doen. De keuze komt neer op een 'laatste' poging, namelijk een finale studie te volgen van Marketing aan KdG. Want het is toch altijd beter om een diploma te hebben. Na het eerste semester blijkt nogmaals dat dit niet hetgeen is wat ik wil en dat de motivatie er niet is. Daarom heb ik toen besloten om te starten met werken.


En nu gaan werken ...
En daar zijn we dan. Na 4 jaar studeren in 3 verschillende studies, moet ik op zoek gaan naar een carrière. Voor de snelle oplossing moet ik niet al te lang nadenken. Aangezien ik als student al jaren in de horeca heb gestaan, begin ik te werken in een bar/restaurant. Heel leuk, maar heel snel begrijp ik dat ik dit niet jaren wil doen. Via via krijg ik een geweldig idee. Doordat ik drietalig ben opgevoed, zou ik misschien een leuke uitdaging vinden op het Autosalon van Brussel. Na een paar sollicitatie is het geklonken. Ik zal als informant werken bij Toyota op het Brussels Motorshow 2011. Op dat moment had ik nog geen idee hoe het mijn komende loopbaan zou veranderen.







Deze ervaring bleek een schot in de roos te zijn. Veel met mensen bezig zijn, de 'kick' van een succesvol verkoop te hebben gerealiseerd. Ik weet wat ik wil doen. Ik wil in de verkoop gaan in de autosector. Maar zonder voorgaande ervaring en geen hogere studies, nog niet super eenvoudig om daarmee te kunnen starten. Maar door wat doorzettingsvermogen is het na een paar maanden prijs. Ik mag starten bij Volvo ACB in Zaventem als leveraar van nieuwe wagens / verkoper. Mijn carrière is gelanceerd en na 3,5 jaar, verkies ik ervoor om dichter bij huis te gaan werken bij Jaguar/Land Rover Mechelen. Hier heeft het spijtig genoeg wat meer gebotst met mijn werkgever. Hierdoor heb ik na een loopbaanbegeleiding traject gekozen om mij te heroriënteren. Tijd voor een nieuwe uitdaging om terug op zoek te gaan wat echt bij me past. Dit zal ervoor zorgen dat ik vele nieuwe jobs heb ontdekt in verschillende sectoren. HR, event, loonsadministratie, ...
Maar na een aantal nieuwe ervaringen, begin ik terug te verlangen naar wat stabiliteit en de mogelijkheid om de volgende stap te nemen. Hierdoor maak ik een bocht van 180° en beslis ik om terug te gaan naar mijn eerste echte werkervaring, de automobielsector. Ook al was de laatste ervaring hier niet optimaal, het was toch de job waar ik het meeste had gerealiseerd, meeste erkenning bij had gekregen en die het leukst was om uit te voeren. De stap was ook snel gezet en ik vind een nieuwe garage om te werken, op 5 min. van mijn woonplaats, namelijk Audi Claessens te Wilrijk.
De tijden van de hoogtepunten
Werken bij Audi was exact wat ik nodig had. Al snel volgen de goede resultaten en ik begin terug de energie te vinden zoals in mijn studententijd. Op het werk gaat het goed, maar op privé ga ik mezelf ook uitdagen. Ik schrijf me in voor de marathon van New York 2019 en begin hier fervent voor te trainen. Ook beslis ik om mijn passie voor reizen aan te wakkeren, door een geweldige roadtrip van Oost-Europa te doen. Een reis die me door Slovenië, Kroatië, Servië, Hongarije en Slowakije brengt. Ik moet wel bekennen dat dit niet optimaal was voor de training, maar zonder twijfel één van de beste ervaringen die ik heb kunnen meemaken.

Nog een paar maanden te gaan en dan zou de volgende geweldige ervaring eraan komen, New York en een marathon lopen. Ook al had ik in de jaren ervoor al een paar loopwedstrijden gedaan ( Antwerp Ten Miles, 20 km van Brussel, Battlefield Run, ... ), was een marathon lopen alles behalve een evidentie. Als echte Bourgondiër, was sporten namelijk nooit een topprioriteit geweest. Maar de motivatie is gigantisch aanwezig en ik blijf ervoor trainen. En dan is het zo ver, 03/11/2019 a.k.a D-Day. Het was niet het beste, noch het gehoopte resultaat. Maar het is me gelukt, de eindmeet is gehaald en ik kan een item schrappen van mijn bucket list.


De decompressie en de diepe put
Bij het terugkomen na de reeks aan geweldige ervaringen, begin ik me wat meer doelloos te voelen. Hetgeen waar ik zo zwaar voor heb gewerkt is gehaald, maar wat nu?
Maar veel tijd is er niet om stil te staan, want het Autosalon komt eraan. Dit wilt zeggen dat ik 30 dagen aan een stuk ga moeten werken (zondag inbegrepen) met een gemiddelde van 80 à 90 uren per week. Met de gedachte om de positieve trend door te trekken, mik ik op de beste resultaten tot nu toe. Maar hiervoor ga ik het onderste uit de kan moeten halen. En dit was ook vrij letterlijk op te nemen. Op het einde van de maand ben ik leeg, uitgeput en volledig afgevlakt. Ik snak naar een pauze en zie al enorm uit naar mijn skivakantie midden maart. En dan is het zover. De wereld leert een nieuw woord kennen en het zal niet meer hetzelfde zijn. De eerste geruchten van een virus komen binnen en beginnen steeds ernstiger te worden. Het zal dan ook zijn effect hebben op mijn verlof. Want de dag dat we aankomen, horen we dat de pistes gaan sluiten en dat als we niet snel terug naar België gaan, dat we vast zullen zitten in de bergen ... . We hebben dus 24 uur gereden om 8 uur op de pistes te staan.
En dan nog een nieuw concept waar we nooit hebben stil bij gestaan, quarantaine. Voor zij die me beter kennen, is het duidelijk dat dit mijn grootste nachtmerrie is. Een sociale bij die altijd druk bezig is om zoveel mogelijk mensen te zien ... .
Ik bereik mede hierdoor het diepste punt, namelijk de burn-out. Maanden zit ik in de put en besef ik me dat ik in het algemeen zonder doel ben, zowel privé als professioneel. Maar wat nu ? Na veel pistes te hebben onderzocht, komt de oplossing. Iets dat ik na mijn eerste poging had opgegeven en niet meer als een mogelijkheid beschouwde. Ik ga terug studeren en ik word leerkracht!
Hier zijn we dan
Studeren, taken maken, breakout rooms, Zoommeetings, Microsoft Teams, examens, blok, examens, ... . Dit is zeker niet probleemloos geweest. Los van de moeilijkheden van studeren in een wereld waar Covid baas is, is studeren op zich al een hele uitdaging. Dit was nooit één van mijn sterke kanten en studeren is toch heel wat anders dan werken. Maar ik ben nog steeds enorm blij met mijn keuze en zie nu enorm uit naar de eerste 'echte' stage-ervaringen.
De ingesteldheid is in ieder geval op punt.
Laat maar komen, ik ben er klaar voor!